Lustereczko powiedz przecie, Wszechświecie :-)

źródło: internet

               Na pierwszych warsztatach u Rosy ( o Rosie pisałam tu: Rosa ), drugiego dnia było ćwiczenie, które właściwie rozumiem dopiero dziś, po dwóch latach prawie.
Rosa kazała nam dobrać się w pary, ale tak, by nikt nikogo nie znał. Popatrzyła na nas takich trochę zdezorientowanych, zawstydzonych i nieogarniętych, uśmiechnęła się i kazała ustawić się w dwa rzędy naprzeciw siebie i parą była osoba, którą wypadła naprzeciw. Potem pary miały usiąść naprzeciw siebie, tak by dotykać się kolanami i jedna osoba zamykała oczy, a druga, też z zamkniętymi oczyma, dotykała twarzy, głowy, włosów partnera. Ta, która dotykała, miała koncentrować się na odczuciach: dotyku, myślach, emocjach, obrazach jakie do niej napływały w trakcie. I zapisać to co się poczuło. Potem zmiana. I druga osoba zapisuje.
Trafił mi się miły pan około 45 lat. Był z żoną, więc czułam się strasznie głupio. Żona na drugim końcu sali ze swoją parą, popatrywała w naszym kierunku trochę :-)
Ale jakoś się przełamałam i zrobiliśmy to :-)

Bardzo dziwne uczucie. Dotykać obcą osobę w tak intymny sposób. Delikatnie badać strukturę włosów, kształt głowy, czuć gładką skórę, szorstkość zarostu i ciepło ciała. Czułam to wszystko, ale jednocześnie napływały słowa: kontrolujący, wrażliwy, delikatny, smutny, opiekuńczy, wycofany...pamiętam do dziś. Zapisałam.
Potem była zmiana. Ja zamknęłam oczy i musiałam pozwolić obcej osobie dotykać mnie. Jest to dla mnie bariera prawie nie do przebycia. Moja przestrzeń osobista to co najmniej metr wokół mnie.
Ale, o dziwo, ponieważ ja już dotykałam pana, nie czułam, że był jakiś bardzo obcy. Szło wytrzymać.
I on zapisał.

Kiedy wszyscy już skończyli Rosa powiedziała: nie dobraliście się przypadkowo. Dobraliście się na zasadzie przyciągania, podobne przyciąga podobne. Macie przed sobą lustra, ludzi wibrujących tym samym co wy. Teraz opowiedzcie partnerom, co zapisaliście i sprawdźcie, czy się zgadza.
Mój pan powiedział mi : wrażliwa, lękliwa, matka, lekarz...
No i cóż ty na to Wszechświecie? Pewnie się uśmiechasz pod wąsem ;-)

To, że lękliwa i wrażliwa to jakby już widziałam. Ale długo deliberowałam nad matką i lekarzem. No matką byłam, nadal jestem, ale już nie na etacie tak bardzo. Chłopaki dorosłe. Lekarz? Skończyłam szkołę pielęgniarską, ale w zawodzie nie pracowałam, o co się rozchodzi? Generalnie zgodziliśmy się z panem, że to, co czuliśmy dotyczy nas. Pan lekko się zacukał przy kontrolujący i wrażliwy.
Ogólnie pomyślałam wtedy, że tak średnio nam wyszło to ćwiczenie :-)
A Rosa patrzyła na nas wszystkich lekko się uśmiechając, nie tłumaczyła już nic więcej. Poleciała dalej z programem.

I masz babo placek :-)  Po dwóch latach wróciło do mnie to ćwiczenie i zmywając dziś garnek po owsiance załapałam.
On i ja sczytaliśmy to, co w nas było podobnego. Ja u niego, on u mnie, zobaczyliśmy siebie.

Matka i Lekarz.
Ano. Cała ja :-)
Opiekunka i uzdrowicielka.
Odpowiedzialna, kochająca i dbająca.
Przygarniająca do serca tak samo zbolałych jak ja ludzi i zwierzęta.
To Światło.

A rewers?
Kontrola, manipulowanie, niepozwalanie innym na własne zdanie, nadopiekuńczość, brak emapti w stosunku do siebie, obarczanie innych odpowiedzialnością za moje emocje.
To Ciemność.
(Dziękuję Pellegrino, że podzieliłaś się sobą pod poprzednim postem. Rozjaśniłaś mi temat, coś czego nie umiałam nazwać, umykało.)

Wyszło na to, że ćwiczenie u Rosy zadziałało idealnie. Tylko z tamtego punktu, jeszcze nie umiałam ogarnąć tematu. Tak, informacje jakie sczytałam i to, co sczytał mój partner były prawdziwe. Skąd sczytaliśmy? Z aury, pola jakie otacza każdego człowieka. Myślę, że każdy z nas robi to co dzień. Dotykamy innych ludzi mentalnie, komunikacja trwa cały czas. Nie zawsze świadomie.
Ale wszyscy jesteśmy połączeni. Wszyscy jesteśmy energią.

I ta energia jest mną także.
Wszechświat wyświetla mi mnie, na wielkim telewizorze Życia.
Widzę to, co znam, co jest moje, nawet kiedy tego nie rozumiem. Ale kamertony położone jeden obok drugiego zsynchronizują się.
Tak i Wszechświat synchronizuje się do mnie.

Na tej bazie, od jakiegoś już czasu, kiedy nie rozumiem co u mnie się dzieje, rozglądam się :-)
Kto do mnie przychodzi, o czym mówią czytelnicy, jak zachowują się ludzie na ulicy, w sklepie. Czasem słucham o czym mówią, jaka energia krąży. Kłócą się, są podenerwowani? Czy spokojni i małomówni? Którzy konkretnie czytelnicy przychodzą? Jakie historie mi opowiadają?

Tak jak ta historia o romansie, z poprzedniego posta. TU
Akurat wtedy, gdy ja zastanawiam się nad kontrolą, nasza sprzątaczka opowiada o kobitce, która nieszczęśliwa z kontrolującym mężem, znajduje kochanka :-) A kochanek jest dokładnie taki jak mąż, tylko wrażenie sprawia inne. Ale jego środek rezonuje, z tym co ona w sobie ma. I co przyciąga. Nieuświadomionego.
Proste?

Tak Wszechświat pomaga :-) To na zewnątrz, to też MY.

I tak się plecie na tym placu zabaw na Ziemi...
Gramy swoje role dla innych też.  Jesteśmy aktorami planu głównego, drugoplanowymi i statystami :-)
Wszystko na raz...
Więc czasem dobrze usiąść w kinie, w ciemności.
Wyświetlić sobie wielgachny ekran. I obejrzeć ten film z pozycji Wszechświata.

Czyli widza :-)

I zobaczyć, czy aby konwencji nie trzeba by było zmienić :-)

Ale i tak, WSZYSCY zasługujemy na.....TADAM!

źródło: internet

Pozdrawiam Wszechświecie, twoja wielka aktorka dramatyczna, Prowincjonalna Bibliotekarka :-)