Małe pogaduszki, Wszechświecie.

źródło: internet

Wyszłam do gminy z papierami. Nie lubię, ale trzeba.
Krzyknęłam do Koleżanki z Dziecięcego, że wychodzę i poszłam.
I podczas kiedy ja załatwiałam papierologię, zadziało się.

Ja sobie pod biureczkiem czasem odkładam książki. Dla tych czytelników co chodzą często, czytają dużo i ciągle im mało. Podpora biblioteki, więc zasługują na specjalne traktowanie :-)
Dostają nowości na początku, bo też i czytają szybko. Na książkach nalepiam karteczki z nazwiskiem by nie zapomnieć co dla kogo. Ale czasem nie nalepię...

Wracam z gminy. Zaglądam do kart, kto był pod moją nieobecność. Bo zawsze jest tak, że siedzę dwie godziny i nikogo nie ma, tylko wyjdę do sklepu po bułkę, a okaże się, że już trzy osoby Koleżanka obsłużyła za mnie, niezadowolone oczywiście, że mnie nie ma. Więc zaglądam, a tam była PaniH, która taka jest nieregularna, czasem przychodzi co dwa, trzy tygodnie, czasem i rok się nie pokazuje. Co gorsza książki też potrafi rok przetrzymać. I moja koleżanka dała jej książkę spod biurka. Bo nie było karteczki.
Osz! moja wina, cholibka...

Nie mam do niej telefonu, bo wykręcała się z podaniem. Że zmienia, że nie pamięta numeru. Facebooka nie ma. Nieinternetowa.
Wiem, że Koleżanka z Dziecięcego ma numer do jej partnera. Bym poszła, poprosiła, żeby do niego zadzwoniła z informacją, że książkę trzeba przeczytać w tydzień i oddać. Tę jedną, bo resztę spokojnie, bez pośpiechu.
Jak teraz pójdę do Koleżanki z Dziecięcego, to ona się obrazi. Znam ją ;-) Weźmie do siebie, że ją krytykuję i będzie się snuła cały dzień, albo dwa, cierpiąc.  A potem jeszcze mi wypomni przy najbliższej okazji. A ja też nie lubię takich sytuacji, bo moja mama takie myki stosowała i stosuje, a potem ja też stosowałam, bo jak mówiła moja babka: kto jak się nauczy, tak śpi i mruczy...
To nie lubię, bo lustra, wiesz sam Wszechświecie ;-)
Ale na książkę czeka bardzo fajna czytelniczka. A PaniH może oddać za pół roku.
Trudno. Dobro biblioteki przede wszystkim!

Poszłam do Koleżanki Dziecięcej. Bez nadziei na inny obrót sprawy, najpierw przeprosiłam za brak kartki, a potem poprosiłam by zadzwoniła. Taaaa....
No cóż. Zdenerwowała się zgodnie z przewidywaniami, że ją krytykuję a kartki nie było, że musi teraz dzwonić (to jej osobisty kolega) i, że w ogóle stawiam ją w takiej nieprzyjemnej sytuacji. Wysłuchałam, jeszcze raz powiedziałam - przepraszam i proszę, poszłam.
Cóż zrobić, mogłam odpuścić, mój wybór.
Zniosę focha.
To był czwartek.

Jakżesz się zdziwiłam w poniedziałek widząc wchodzącą PaniąH.
Wyprostowana jak świeczka,  głowa cofnięta z brodą wciśniętą w szyję, z policzkami czerwonymi jak maliny, kręgosłup szyjny w ogóle chyba nie miał wgięcia, za to pewnie lędźwiowy wygiął się ponad miarę, ręce w kieszeniach...Blok na całego.
Ledwie mówiła, tak bardzo zaciskała zęby, by całą wściekłość utrzymać na wodzy.

No tak, konsekwencje....

I pretensja: czemu ja tak z nią postąpiłam, czemu ją traktuję inaczej, czy ona nie ma prawa, czy  ona jakaś na cenzurowanym, ile można według regulaminu trzymać książki ( pominęła milczeniem moją odpowiedź, że dwa tygodnie, a ona trzyma czasem i rok), jak tak można, to nieuczciwe.
I generalnie: DLACZEGO JA i MNIE ?????

Nie dałam się. Spokojnie wytłumaczyłam, choć odbiło się i wpadło do czarnej dziury.
Powiedziałam, że ma jeszcze 5 dni na czytanie.
Postawiłam granicę, która pewnie zabolała. Ale choć współczuję, to nie pozwolę.
Nie pozwolę na ulewanie w moją stronę.

Bo o czym my rozmawiałyśmy Wszechświecie????
No nie o książce. Wcale nie o książce. Znaczy ja tak. Ale ona: NIE.

PaniH nie pracuje. PaniH siedzi na wsi z mamą, która ma demencję. PaniH zgodziła się na to. Pomijam inne szczegóły, generalnie, jej był to wybór.
A ona tego nie widzi, uważa, że Wszechświecie kochany, uwziąłeś się na nią.
Czuje się jak Ofiara.

kadr z filmy Bambi

Ale w głębi Duszy, czai się...no właśnie, CO?
Na kogo padnie, na tego BĘC!

kadr z filmu Kot w butach

 

I tak to sobie gadamy Wszechświecie, jedni o tym, drudzy o tamtym. Nie dziwota, że nie możemy się dogadać :-)



Podsumowanie zrobi Ciotka Violet, moja ulubiona postać z serialu Downton Abbey :-)

 Tłumaczę:
- Miałam rację co do mojej pokojówki. Opuszcza mnie, by wyjść za mąż. Pytam: jak można być takim samolubnym ?????



Pozdrawiam Wszechświecie, twoja niezmiennie zadziwiona Tobą, Prowincjonalna Bibliotekarka.